CHINA & VIETNAM
Hallo lieve lezers,
We zijn weer een maandje verder. Het is alweer april. Wat gaat de tijd snel! April zou kunnen betekenen bloempjes, beestjes bijtjes maar ik geloof dat dit nog niet echt opgaat voor Nederland?
Of wij midden in de lente zitten durf ik ook niet zo zeker te zeggen. Misschien is het wel al echt zomer waar we ons nu begeven.
Seoul > Beijing
Wat is dat fijn als je vanuit Zuid Korea naar Beijing vliegt en al weet dat het daar zeker 15 graden warmer is. En dat was het ook. Koltruien, dikke broeken, sjaals, mutsen, handschoenen en veel sokken hebben we achter ons gelaten en ingeruild voor wat nieuwe t-shirts en korte broeken. Ideaal om deze in Beijing op een goedkope markt te kopen waar alles lekker nep is. De iets waardevollere spullen hebben we toch maar op de boot naar Nederland gezet die waarschijnlijk over een aantal maanden wel aankomen.
Beijing was voor ons een periode van relaxen, shoppen, geregel van paspoort en visums en werken. Goed appartement geregeld zodat we een beetje fatsoenlijk aan de gang konden en ons eigen stekkie hadden voor twee weken.
Ook Stijn was in Beijing. Het neefje van Bas. Samen hebben we de Grote Muur van China bezocht. Vooral fijn voor Stijn om weer eens lekker Hollands te lullen.
Beijing > Guilin (Zuid China)
Beijing lieten we achter ons op een zondagavond om naar Guilin te vliegen. Drie uurtjes richting het zuiden. Hier waren we al eens eerder geweest bij een guesthouse gerund door een Nederlands gezin in Yangshuo. De plek waar we in december als zwarte pieten hebben rond gehuppeld!
Fiets tochtjes maken door de velden en tussen de karst bergen door. Souveniertjes spotten in het drukke dorpje én accupuntuur sessies voor Bas. Deze sessies werden hem aangeraden aangezien Bas al jaren last heeft van chronische hoofdpijn en het in Beijing uitliep op een aardige migraine aanval. Na drie sessies, waarvan een met shock apparatuur, moesten we helaas weer verder maar leek het wel al iets geholpen te hebben. Tot op heden heeft Bas er veel minder last van. Misschien dat we in Vietnam nog ergens een praktijk tegen komen waar Bas nog een behandelingetje of twee kan nemen.
Guilin > Vietnam
FOTO’S Vietnam >> Bekijk HIER!
Toen was het zo ver, vrijdagochtend was het tijd om de bus naar Nanning te nemen en dan eindelijk naar Vietnam te gaan. Het begin van onze reis door Zuid-Oost Azie! De bus dropte ons zoals afgesproken bij het busstation waar we een taxi moesten nemen naar het treinstation. In China is het namelijk niet zo vanzelfsprekend dat soort stations bij elkaar liggen. Op het treinstation was het nogal druk. Lange rijen met Chinezen die alvast treinkaartjes gingen kopen voor de lente vakantie die over een paar weken is. Dus eentje dan maar in de rij staan en de ander bij de tassen blijven zitten. Bas nam het kopen van de tickets op zich, aangezien zijn Chinees veel beter is, en ik bleef bij onze tassen. Opzich is het niet onveilig in China en je hoeft ook niet echt bang te zijn dat er iets met je bagage gebeurd maar soms heb ik wel het gevoel alsof ze mij graag zouden willen meenemen want wat ziet dat mens er raar uit zeg.. denken ze dan. Ze lopen langs, stoppen recht voor je neus en gaan je staan bekijken. Het blijft vreemd en ongemakkelijk.
Een paar uur later zaten we alweer in de slaaptrein naar Hanoi. Deze doet er ongeveer 12 uur over. Waarschijnlijk is de bus sneller maar met de trein bespaar je je een nacht in Nanning en kom je ’s ochtends vroeg aan in Hanoi en niet tegen het einde van de dag.
De trein stopt overigens bij de Chinese grens waar je een departure kaart moet invullen en met al je hebben en houden uit de trein moet, door een scan, en weer terug de trein in mag. Dit gebeurd dan ook weer een uur later bij de Vietnamese grens waar je een mooi stempeltje krijgt en weer terug de trein in mag.
Dit stoppen, uitstappen en weer instappen hebben we eigenlijk nog nergens meegemaakt. In Rusland, Mongolië en China mochten wij gewoon blijven zitten en deed een hond het zoekwerk door de trein.
Hanoi!
Eenmaal in Hanoi aangekomen hadden we natuurlijk nog geen Vietnamees geld. Niet aan gedacht. Stom stom. Dus de taxi chauffeurs die daar klaar stonden wilden ons wel naar het hostel brengen maar alleen voor 10x zoveel chinees geld als wat het zou kosten in Vietnamees geld.
Nouja, om half 5 in de ochtend heb je niet echt veel zin om te gaan discussieren of gaan lopen totdat je een pin automaat tegen komt. Dus toch maar ingestapt en die vent 20 euro gegeven voor een stuk van 20 minuten. Dit klinkt voor jullie misschien redelijk, maar hier betaal je 2 euro voor zo’n afstand.
Helaas was het hostel nog niet open zodat we konden inchecken maar we mochten wel onze tassen achter laten. Dan maar rond lopen door een slapende stad. Al gauw vonden we een meertje waar wat bankjes stonden.. Even slapen! Maar dat bleek geen optie. Zodra de zon ook maar een beetje opkwam, stonden er al honderden vietnamezen klaar om daar te sporten, hardlopen, wandelen en dansen. Ongelofelijk! We hebben onze ogen uitgekeken! Veel ouderen die daar dagelijks vroeg in de ochtend hun gymnastiek doen in de vorm van yoga.
Uiteindelijk zijn we een weekje in Hanoi gebleven aangezien we het een erg fijne stad vinden. Goedkoop eten, aardige mensen, leuke tentjes en een prima hostel.
Het platteland van Vietnam > Mai Chau
Het paasweekend, wat ze hier uiteraard niet vieren, hebben we doorgebracht in Mai Chau. Een dorpje, 3 uur zuidelijk van Hanoi, midden in de natuur waar de White Thai mensen wonen. Rijstvelden en gebergten omringen de dorpjes met hutjes en zwerfhonden. De huizen worden hier op palen gebouwd. Dit deden ze vroeger omdat er vaak overstromingen waren, veel regen en ook omdat er in dit gebied een tijger leefde. Die is er nu niet meer maar wel leven er ontzettend veel (lieve) honden die worden onderhouden door de lokale bevolking hier. Koeien of ossen lopen langs de weg. Vrouwen werken in de rijstvelden. Mannen hebben andere werkzaamheden maar het lijkt erop dat dit minder zwaar is dan wat de vrouwen doen. Net zoals in Mongolië, was het hier vroeger dus ook meer dan normaal dat de vrouw het werk op land deed en de man thuis een beetje rond hing. Koken werd ook gedaan door de vrouw. Zij had zelfs een aparte ingang in haar eigen huis waar alleen vrouwen door naar binnen mochten of eigenlijk moesten. Deze deur leidde naar de keuken. De andere, echte voordeur was voor de mannen om gasten te ontvangen. Deze deuren liggen bovenaan de trap, aangezien de huizen op palen staan, en bij binnenkomst in de grote ruimte moesten de mannen dan ook daar blijven zitten. De vrouwen zaten aan de andere kant, waar dus de keuken was. In het midden van de ruimte was er vaak een open haard. Deze werd ook wel vaker gebruikt om te koken maar vooral om het huis te drogen. Aangezien de huizen hier van houten palen, bamboe en gedroogde bladeren zijn gemaakt, moet dit gedroogd worden in het begin als het huis nog nat is. Bamboe wordt namelijk nat gemaakt omdat het dan sterker wordt. Nu gebruiken ze zo’n open haard ook nog wel als het regent.
Slapen doet de lokale bevolking op de vloer. Ze hebben opgerolde matrasjes of slapen enkel op een bamboe matje.
Het dorpje was wat aan de toeristische kant. Veel vrouwen verkopen hun geborduurde of geweven producten waarin de White Thai erg goed zijn! Ze zitten soms dagen aan 1 sjaal en verkopen dit dan voor 5 dollar. Ongelofelijk en als je gaat nadenken wat ze moeten verkopen om een beetje geld te kunnen verdienen dan zou je de hele kraam willen opkopen. Maar goed, een kleine bijdrage bij verschillende kraampjes kan al veel helpen.
Hanoi > Mai Chau
Na een aantal dagen tussen de rijstvelden, hutjes en muggen zijn we weer terug in Hanoi op het moment. Lekker temperatuurtje (40 graden vandaag) en leuke mensen! Aangezien Bas zijn nieuwe paspoort nog niet terug is, blijven we waarschijnlijk in Vietnam totdat Frank en Vera er zijn (eind april).
We kunnen hier goed werken, m.a.w. fatsoenlijke wifi en een top kamer in een hostel! Daarnaast willen we nog een paar dagen naar Cat Ba eiland wat bij Halong Bay ligt en dan zijn we er helemaal klaar voor om twee weken rond te reizen met Vera en Frank! Wij kijken er HEEL erg naar uit J
Tot snel weer!
Xx Bas en Claud